தமிழர் வேந்தன்(ஐந்திரம் படைத்த இந்திரன்)
"மாயோன் (திருமால்) மேய காடுறை (முல்லை) உலகமும்
சேயோன் (முருகன்) மேய மைவரை (குறிஞ்சி) உலகமும்
வேந்தன் ( இந்திரன்) மேய தீம்புனல் (மருதம்) உலகமும்
வருணன் மேய பெருமணல் (நெய்தல்) உலகமும்"
குறிஞ்சி நிலமக்கள் குறவன்-குறத்தி எனவும் முல்லை நில மக்கள் இடையர்-இடைச்சியர் எனவும் மருதநில மக்கள்
மள்ளர்-மள்ளத்தியர் எனவும் நெய்தல் நில மக்கள் பரதவர் எனவும் அழைக்கப்பட்டனர்.குறிஞ்சியும் முல்லையும் திரிந்து பாலை என்ற நிலம் தோன்றியதாகவும் அதன் மக்கள் கள்ளர், எயினர்-எயிற்றியர் எனவும் தொல்காப்பியத்திற்கு பின் தோன்றிய தமிழ் நூல்கள் கூறுகின்றன.உலகின் நாகரிகம் ஆற்றங்கரைச் சமவெளிகளிலேதான் தோன்றியதாக உலக வரலாறுகள் கூறுகின்றன. வயலும் வயல் சார்ந்த ஆற்றங்கரைச் சமவெளிகளு
மள்ளர்-மள்ளத்தியர் எனவும் நெய்தல் நில மக்கள் பரதவர் எனவும் அழைக்கப்பட்டனர்.குறிஞ்சியும் முல்லையும் திரிந்து பாலை என்ற நிலம் தோன்றியதாகவும் அதன் மக்கள் கள்ளர், எயினர்-எயிற்றியர் எனவும் தொல்காப்பியத்திற்கு பின் தோன்றிய தமிழ் நூல்கள் கூறுகின்றன.உலகின் நாகரிகம் ஆற்றங்கரைச் சமவெளிகளிலேதான் தோன்றியதாக உலக வரலாறுகள் கூறுகின்றன. வயலும் வயல் சார்ந்த ஆற்றங்கரைச் சமவெளிகளு
மருத நிலமும் தமிழர் வாழ்வும்
மருதநிலத் தலைவனாக தமிழர் வேந்தனும் அதன் மக்களாக மள்ளர்களும் குறிப்பிடப்படுகிறார்கள்.மருதநி
மருதநிலத் தலைவனாக தமிழர் வேந்தனும் அதன் மக்களாக மள்ளர்களும் குறிப்பிடப்படுகிறார்கள்.மருதநி
" உழுத சால்மிக வூறித் தெளிந்த சேறு
இழுது செய்யினுள் இந்திரத் தெய்வதம் தொழுது நாறு நடுவார் தொகுதியே
பழுதில் காவிரி நாட்டின் பரப்பெலாம். " என வணங்குகிறது.
மேலும்,
மள்ளர் எனும் தேவேந்திரகுல வேளாளர்கள் தங்களின் குல முதல்வனாம்
தேவேந்திரனைத் தொழுது நாற்றங்கால் பாவுவதை "வயலில் உழுது சேற்றைப்
பரம்படித்துச் சமன்செய்து குற்றமில்லா மள்ளற்குலத்தினர் தம்குல முன்னோரான
தேவேந்திரனைத்(வலாரி) தொழுது வெண்முளை கட்டிய நெல்மணிகளை
நாற்றங்காலில் தெளித்தனர்.பின்
"உழுத சேற்றினை யாடியி நோத்திடப்
பழுதின் மள்ளர் பயிற்றி வலாரியைத்
தொழுது வெண்முளை தூவித் தெளித்தபின்
முழுது நீரைக் கவிழ்ப்பர் முறைமையால்."(பா-
பறவைகள்,விலங்குகள் போன்ற உலகின் பல்வேறுபட்ட உயிரினங்களுக்கும் தமது வேளாண் தொழிலால் மள்ளர்கள் உணவளிப்பதை பேரூர்ப் புராணம் குறிப்பிடுகிறது.இதன் மூலம் தமிழர்களின் வேளாண்மையோடு பண்டைய அறம் சார்ந்த பண்பாடுகளையும் அறிய முடிகிறது.அப்பாடலானது,
"பறவையும் விலங்கும் பல்வே றுறவியும் பசியிற் றிர
அறவினை நாளும் ஆற்றும் அகன்பணை விளைவு நோக்கிநறவுணு மகிழ்ச்சி துள்ள நலத்தகு நாளான் மள்ளர்
மறவினைக் குயங்கை யேந்தி வளாவினர் வினையின் மூண்டார்." எனப் போற்றுகிறது.
ஏறும் போரும் இணைபிரியாது என்ற
பழமொழிக்கு ஏற்ப மள்ளர்கள் உழவர்களாக மட்டுமின்றி போர்க்குடிகளாகவும்
இருந்து பேரரசுகளைக் கட்டி தமிழினத்தைக் காத்துநின்றமையை சங்க
இலக்கியங்கள் போற்றுகின்றன. திருவிளையாடற்பு
"பலநிற மணிகோத் தென்னப் பன்னிற வேறு பூட்டி
அலமுக விரும்பு தேய வாள்வினைக் கருங்கான் மள்ளர்நிலமக ளுடலங் கீண்ட சால்வழி நிமிர்ந்த சோரிச்
சலமென நிவந்த செங்கேழ்த் தழன்மணி யிமைக்கு மன்னோ" (செ-19) என சுட்டுகிறது.
கம்பர் தமது இராமாயணத்தில் மள்
"நெடும் படை வாள் நாஞ்சில் உழு நிணச் சேற்றின்
உதிர நீர் நிறைந்த காப்பின்கடும் பகடு படி கிடந்த கரும் பரப்பின்
இன மள்ளர் பரந்த கையில்
கடு ங்கமல மலர் நாறும் முடிபரந்த
பெருங்கிடக்கைப் பரந்த பண்ணை
தடம் பணையின் நறும் பழனம் தழுவியதே
எனப் பொலியும் தகையும் காண்மின்” - கம்பராமாயணம்.
இதிலிருந்து மருதநிலத் தமிழர்களான மள்ளர்கள் உழவர்களாக மட்டுமின்றி போர்ப்படையாகவும் இருத்தமை தெளிவாகும்.ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் இயற்றப்பட்ட, தமிழ்ச் சொற்களுக்கு விளக்கமளிக்கும் நிகண்டுகள் மள்ளர்களை மருத நில வேளாண்குடிகளாகவும் போர்வீரார்களாகவும் விளக்கம் கண்டுள்ளது உற்றுநோக்கத்தக்கது.
இதிலிருந்து மருதநிலத் தமிழர்களான மள்ளர்கள் உழவர்களாக மட்டுமின்றி போர்ப்படையாகவும் இருத்தமை தெளிவாகும்.ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் இயற்றப்பட்ட, தமிழ்ச் சொற்களுக்கு விளக்கமளிக்கும் நிகண்டுகள் மள்ளர்களை மருத நில வேளாண்குடிகளாகவும் போர்வீரார்களாகவும் விளக்கம் கண்டுள்ளது உற்றுநோக்கத்தக்கது.
"செருமலை வீரரும் திண்ணியோரும்
மருத நில மக்களும் மள்ளர் என்ப" - பிங்கல நிகண்டு.
"அருந்திறல் வீரர்க்கும் பெருந்திறல் உழவர்க்கும்
வருந்தகைத்தாகும் மள்ளர் என்னு
தி.பி 15,16 -ஆம் நூற்றாண்டுகளில் பாண்டிய,
சோழ, பேரரசுகள் வடுக்கப் படையெடுப்புகளினால் முற்றாக அழித்தொழிக்கப்
பட்டன.தமிழர் மண் சூறையாடப்பட்டு தமிழினம் தலைசாயத் தொடங்கியது.எந்தத்
தமிழ் இலக்கியங்கள் தமிழினத்தைப் போற்றி
வணங்கியதோ அதே தமிழ் இலக்கியங்களைக் கொண்டு மள்ளர்களை பள்ளர்கள் என ஏசி
நூற்றுக்கணக்கான பள்ளு சிற்றிலக்கியங்களை எழுதிக்குவித்தனர் தமிழினப்
பகைவர்கள்.ஓர் இனத்தை அழிக்கவேண்டுமெனில் அதன் பண்பாட்டை வரலாற்றை அழிக்க
வேண்டும் என்ற உண்மையை மிகச்சரியாக உள்வாங்கி செயல்பட்டனர் தமிழினப்
பகைவர்கள். பள்ளர் என யாரைக் குறிப்பிடுகிறோம் என்பதை மக்களுக்கு
தெரிவிக்க மள்ளர்களே பள்ளர்கள் எனப் பல இடங்களில் குறிப்பிட்டும் எழுதினர்.முக்கூடற்பள்ளு எனும்
"மள்ளர் குளத்தில் வரினும் இரு பள்ளியர்க்கோர்
பள்ளக் கணவன் எனில் பாவனைவே றாகாதோ... " - (பா-13)
"செவ்வியர் மள்ளர்கள் தேவியர் பள்ளியர் ..." - (பா-20)
மேலும், மள்ளர்களே பள்ளர்கள் என்பதை செங்கோட்டுப்பள்ளு கீழ்
" வந்ததுமே திருக்கூட்டமாகவும்
மள்ளரும் பள்ளி மார்களும் கூடியே... " எனக் கூறுகிறது அப்பாடல்.
கச்சியப்ப முனிவரால் எழுதப்பட்ட பேரூர்ப்புராணம் சி
" இந்திரன் பிரமனாரணன் முதலா மிமையவர் நுகமலை மேழி
வெந்திறள் கொழுவார் கயிறுகோல் பகடு வித்துனா றனைத்துமா யங்கு
வந்தனர் பயில வன்கண நாத றேவல்செய் மள்ளரய் விரவி
முந்துறும் பட்டிப் பள்ளனை யடுத்து மொழிவழி வினைதொடங் கினரால்"-(செய்-28) எனப் போற்றுகிறது.
சிலர் மள்ளர்களை பொதுவாக உழவர் என பொத்தாம்பொதுவாக மூடிமறைப்பது தமிழின வரலாற்றைத் திரிக்கும் கொடுஞ்செயல் ஆகும்..
" தேவேந்திரப்
பள்ளரில்' வெள்ளானன வேந்தன், மிக விருது பெற்றவன் சேத்துக்கால் சென்னன்,
சென்னல் முடி காவலன், தேவேந்திர வரபுத்திரன், மண்வெட்டி கொண்டு மலையைக்
கடைந்த கண்ணன், வெள்ளானனக் கொடி படைத்தவன், வெள்ளைக்குடை, முத்துக்குடை,
பவளக்குடை, பஞ்சவர்ணக்குடை, முகில் கொடி, புலிக்கொடி, அலகுக்கொடி
படைத்தவன், தெய்வப் பொன்முடி தேவேந்திரனுக்குக் கொடுத்து இருகால் சிலம்பு
வெகு விருது பெற்றவன் குருணிகுர 'தேவேந்திர பள்ளர் " -(காமாட்சியம்மன் கோயில் செப்புப்பட்டயம்)
மேலும் மள்ளர்கள் குடும்பர்,காலாடி,பண்ணாடி,மூப்
--- தமிழூரன்.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக